"Θεία χάρις"

Πάρε τον πιο έξυπνο λαό και ευνούχισέ τον...
Τί παίρνεις;
Άνοα πρόβατα, που προσκυνούν ό,τι τούς πουν οι "πατέρες" τους...
Και πώς ξεκίνησε αυτή η ειδωλολατρική εμποροπανήγυρη...;
Όταν άρχισε το πανηγύρι ακολουθούσαν την εντολή τού Ιεχωβά, να μην φτιάχνουν είδωλο τού θεού τους.
Έτσι ήταν εύκολο να διαχωριστούν από τούς Εθνικούς (που δεν υπήρξαν ποτέ ειδωλολάτρες) ονομάζοντάς τους ειδωλολάτρες.
Αργότερα και καθώς η αφελληνιστική προπαγάνδα γινόταν εντονότερη, το όνομα Έλλην έγινε συνώνυμο με το όνομα ειδωλολάτρης το οποίο τελικά αντικαταστάθηκε από το Έλλην.
Επειδή όμως κάπως έπρεπε να λέγονται οι προσηλυτισμένοι Έλληνες, γεννήθηκε η λέξη Ρωμιός, λέξη που θα έπρεπε να είναι κατάπτυστη και ντροπή για κάθε Έλληνα.
Σιγά σιγά ομως και με τη βοήθεια τής Ελένης, τής μητέρας τού μεγάλου φονιά Κωνσταντίνου που "βρήκε" τον σταυρό τού Ιησού ο κόσμος άρχισε να προσκυνά ξύλα, λόγχες, χιτώνες, μαντήλια (η σινδόνη κατασκευάστηκε τον 14ο αιώνα, δεν μετράει) κύπελα που όμως καίτοι άψυχα αντικείμενα, δεν ήταν είδωλα διότι είχαν τη "θεία χάρη".
Έτσι γεννήθηκε η φάμπρικα τών κειμηλίων, δηλαδή, τών προσωπικών αντικειμένων τού Ιησού, των αποστόλων, των νεομαρτύρων και εφόσον απέφερε καλά έσοδα στα ιερά παγκάρια, αρχίσαν οι αγιοποιήσεις και νέα κειμήλια πλημμύρισαν τούς ναούς και νέοι προσκυνητές πλημμύριζαν με χρήμα τα θησαυροφυλάκια.
Και μετά ήλθε η ώρα τής σύλισης...
Πτώματα αγιοποιημένων ανθρώπων κατακρεουργούνται και μοιράζονται σε ναούς και μονές.
"Ανέπαφες" κατάμαυρες σαπισμένες μούμιες σε "άριστη" κατάσταση ντύθηκαν με βελούδο και χρυσό για να γεμίσουν με ευλαβικό πλούτο τα θησαυροφυλάκια της εταιρίας.
Αυτά φίλοι μου, είναι τα είδωλα τής θείας χάρητος, που όμως για αυτούς δεν είναι είδωλα αλλά "θεία χάρις"...

Κρίτων.